02 maja 2019, 21:46
Daj mi proszę sztuką się owinąć,
jak lekkim jedwabiem,
spowitym białym tiulem;
w ozdobie złotogłowia i marmurów drogą,
jak król w koronacji chwili,
aby krzyk wiwatu głosów pionków sceny grzmiał,
jak piorun nieba dymiącego.
Szanuj moją prośbę, proszę!
Abym sztuką natchnięty huśtał się na emocji falach,
falach oceanów niespokojnych,
podczas sztormów,
podczas abordażu chwili.
Pozwól proszę płynąć dalej wędrówką, człowiecze!
Wędrówką do ciepłych portów, brzegów ze spocznieniem aksamitu.